2 latka Oliwki

Nasza malutka Iskierka skończyła wczoraj 2 latka! To był bardzo dobry dzień, pełen buziaków, uśmiechów, prezencików, z ogromem miłych życzeń, za które bardzo wszystkim dziękujemy. Olincia wyglądała wczoraj tak pięknie! Nie mogłam się na nią napatrzeć. Zdjęcia niestety nie oddają w pełni tego piękna. Och ach ach i och! :)

Ostatnie dni Oliwci minęły całkiem spokojnie. Katarek męczył ją tydzień i w końcu odpuścił. To był dla nas bardzo pracowity czas, bardzo dużo odsysania, inhalacje, nocne czuwanie. Jak dobrze, że już minęło. Udało nam się trochę zmniejszyć częstotliwość ulewania. Na ten moment pomogło układanie Małej pod nieco większym kątem a także zmniejszenie prędkości podawanego mleczka przez pompę żywieniową, tak by zmniejszyć jej maksymalne wypełnienie żołądka. Nocki mamy w kratkę, ostatnio Oli lepiej śpi się w dzień niż w nocy.

2 latka... Co tu dużo mówić. W chorobie Krabbego o wczesnoniemowlęcym początku to wspaniałe osiągnięcie. Rok temu, gdy choroba Olinci tak szybko postępowała, działo się tak dużo, regularnie musieliśmy zderzyć się z nową twarzą choroby... trudno było wyobrazić sobie to miejsce, w którym jesteśmy teraz. Tylko ja jedna wiem, ile razy w tamtym czasie dawałam na noc Małej buziaka w czółko, myśląc, że może to ten ostatni... Teraz, gdy widzimy jaka Olincia jest dzielna, jak sobie radzi z różnymi trudnymi sytuacjami wiemy, że może zaskoczyć nas jeszcze bardziej a my damy z siebie wszystko by jej pomagać. Bywają chwile kiedy już brak nam sił, zwłaszcza gdy zdarzy się pod rząd parę ciężkich dni. Kiedyś pisałam na blogu, że nad sposobem myślenia, optymizmem można w dużej mierze pracować. Nadal tak uważam, ale muszę też dodać, że fizyczne długotrwałe przemęczenie sprawia że robi się to stokroć trudniejsze. Dlatego życzcie Olinci i nam jak najwięcej spokoju na co dzień, bo tego właśnie potrzebujemy najbardziej.